سانتريفيوژ به دستگاهي گفته مي شود كه با سرعت زياد به دور خود چرخيده و با استفاده از نيروي گريز از مركز ايجاد شده جداسازي اجزاء مخلوط درون آن امكان پذير مي شود بدين ترتيب كه مواد چگال تر به انتهاي ظرف يا ظروف آن هدايت شده و از مواد با چگالي كمتر جداسازي مي شوند. اجزاي مختلف نمونه هاي مواد غذايي، شيميايي، خوني و ... را ميتوان با دستگاه سانتيفوژ از يكديگر جداسازي نمود. با توجه به سرعت هاي بالاي دوراني، موضوع بسياري مهمي كه همواره نقشي تعيين كننده در ساخت و همچنين به كارگيري سانتريفيوژ ها ايفا مي كند بحث ايجاد موازنه ( بالانسينگ) است. در فرايند ساخت، ايجاد بالانسينگ موضوع دور از دسترسي نبوده و قابل حل مي باشد. اما مشكل اصلي دستيابي به بالانس مناسب در هنگام استفاده از سانتريفيوژ است كه با توجه به تغيير مواد مورد استفاده در ظروف سانتريفيوژ، استفاده از تعداد زوج ظرف ها پيش بيني شده است كه تا حدودي اين مشكل را مرتفع مي سازد بدين صورت كه در هنگام كار سانتريفيوژ، در ظروف، از نمونه به يك حجم ريخته مي شود و فرايند سانتريفيوژ صورت مي پذيرد. اما اين موضوع خود داراي مشكلات و محدوديت هايي مي باشد كه نتيجه حاصله را تحت تاثير قرار داده و كاركرد سيستم را با مشكل مواجه مي كند. از جمله مشكلات، لزوم يكسان بودن دقيق حجم نمونه در ظروف است كه با توجه به چشمي بودن اين موضوع (در اغلب موارد) و بروز خطا در تنظيم آن توسط كاربر ، تامين دقت در يكسان بودن سخت و تا حدودي غير ممكن است. همچنين از جمله محدوديت ها، ناكافي بودن مقدار نمونه مورد سانتريفيوژ دربرخي مواقع است كه به مقدار لازم براي ظروف در دسترس نيست. گر چه در اين مواقع مي توان براي يك ظرف از آب استفاده كرد كه اين امر با توجه به تفاوت ماهيتي و فيزيكي با نمونه اصلي، فرايند بالانسينگ را مختل مي كند. اين موارد مي تواند باعث افزايش زمان و هزينه جداسازي شده و نتيجتا كاهش راندمان كاري سانتيفيوژ را در پي داشته باشد.

ساخت ظروف يكبارمصرف زيست تخريب پذير براي بسته بندي مواد غذايي كه در ضمن سلامتي مصرف-كنندگان را به مخاطره نياندازد از اهميت بسياري برخوردار مي باشد. در اين اختراع، كامپوزيت هاي پليمري زيست تخريب پذير از اختلاط مذاب پلي لاكتيك اسيد، پلي بوتيلن سوكسينات و پليمرهاي طبيعي شامل نشاسته گندم و كاه گندم تهيه شدند و خواص فيزيكومكانيكي و زيست تخريب پذيري آنها مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي اين منظور بيوكامپوزيت هايي با فرمولاسيون هاي مختلف به روش اختلاط مذاب تهيه شد و خواص مختلف آنها شامل مدول كششي، افزايش طول تا نقطه پارگي، مقاومت ضربه اي، محتواي رطوبت تعادلي و نيز ميزان زيست تخريب پذيري اندازه گيري شد. نتايج بدست آمده نشان داد كه افزايش محتواي نشاسته گندم و كاه گندم، با افزايش قابل توجه زيست تخريب پذيري بيوكامپوزيت همراه بود. نمونه ظرف بيوكامپوزيتي تهيه شده در اين اختراع از فرمولاسيون با غظت آميزه بيوپليمرها (آميزه PLA و PBS (w/w50/50))، غلظت نشاسته و غلظت كاه گندم به ترتيب برابر با 48، 5/45 و 5/6 درصد وزني، علاوه بر دارا بودن زيست تخريب پذيري بالا، آزمون هاي استاندارد ملي به شماره 14000 را با موفقيت پشت سر گذاشت و نشان داد كه داراي قابليت جايگزيني با ظروف يكبار مصرف زيست تخريب ناپذير و يا جزئي زيست تخريب پذير موجود در بازار براي بسته بندي مواد غذايي مي باشد.